Schaamrood op de wangen!
Meer dan een maand niet geblogd. Toch niet zo evident als eerst gedacht, dat bloggen.
Het is precies of elke vrije minuut gaat naar het organiseren van die trouw, bizar!
En er is nog altijd zoveel te doen precies (uhuh, moest er gedacht worden "ze heeft precies een beetje stress", dan zijn die gedachten juist :-D).
Maar dus ... de Looooveseat. Daar moet ik nog wat over vertellen.
Ik dacht daar eventjes een BV te kussen én op TV te komen.
Dat BV kussen was peanuts, dat op TV komen bleek iets minder evident.
Het werd wel live gestreamd op hun website, maar er was dus geen kanaal op TV dat de live uitzending deed (balen!).
'fin, wij toch richting VRT gebouwen (nadat Ann Reymen mij in de namiddag nog eens had teruggebeld om te checken of ik geen verkoudheid of dergelijke had, want anders kon het niet doorgaan. Vermits die twee
zo weinig slapen en zo weinig mensen zien zou het anders 'gevaarlijk' kunnen worden voor de recordpoging, oowkeej dan ...).
2 fleskes Filipetti mee (uit eigen zak betaald, ah ja ;)).
Daar toegekomen moesten we eerst een officieel document invullen van het 'Guiness World Records Book', incl. paspoortnummer en al.
Het blijkt dus zo te zijn dat ze bij MNM x-aantal externe mensen nodig hebben die getuige zijn van de recordpoging (vandaar dus ook de Loveseat, als 'lokmiddel' om wat externe getuigen over de vloer te krijgen).
We moesten beschrijven wat we zagen en wat Peter en Eva aan het doen waren en ...
Het ging redelijk tot in detail moet ik zeggen.
Om 20u mochten we dan de studio binnen, de Loveseat in.
Ongemakkelijk zetelke wel :)!
Hoe fout het ook was, eigenlijk was het nog wel lachen.
Een zestal keer een gesprekske live op de radio en op't einde een kuske aan Peter en Eva.
Er mocht een opdrachtje afgevinkt worden, olé!
Ook tussendoor werden er nog wel wat informele klapkes gedaan:
Peter: "ah, van Heist? Mijn madame is ook van Heist, van Itegem eigenlijk. Waar woonde in Heist?"
ik: "aan't Hof Van Riemen"
Peter: "mmm, ken ik ni"
ik: "aan't zwembad"
Peter: "mmmm, ongeveer ja ja... Mr eigenlijk ken ik alleen de Bergstraat"
Owkeej dan :-D!
Verder ging het over:
- zo'n blauwe ogen hebben dat er precies een smurf in is geduwd
- dat zo'n vrijgezellendag toch altijd 'dik gesjareld zijn' is
- het feit dat Filip volgens Eva een schoon blauw kostuum zou moeten aandoen met schoenen en een riem in cognac-kleur :-D
- het feit dat Filip voor mij gekozen heeft voor de rust (euuuuhm? :-D)
- ...
Terwijl we er zaten kwam ook de manager van Eva even rustig binnengewandeld.
Een kleine twee weken na de marathonradio zou Eva vertrekken op een rondreis door Azië (voor enkele maanden), de mens kwam dus rustig efkes bespreken wat ze nog zeker zou moeten afronden voor haar vertrek en dergelijke.
Even later kwam de dokter binnengewandeld, met steunkousen. Ook speciaal.
Hop broeken naar beneden en steunkousen aan.
Vermits ze niet uit de studio mochten hadden ze ondertussen al één hoekje in de studio ontdekt waar de camera's niet konden komen. Daar werden de broeken dus afgestroopt en de steunkousen aangetrokken.
Veel gekreun, veel gelachen. Ik wou niet kijken ... maar ik kon écht niet anders dan elke keer opnieuw ... KIJKEN :-D!
Mij dan maar ff verontschuldigd omdat ik altijd keek, het antwoord was dat ze het moment waarop ze zich schaamden voor zoiets als lang voorbij waren.
Ok dan ... :).
De steunkousen waren trouwens nodig voor de bomma-voetjes die ze hadden gekregen van zo lang recht te staan en te zitten.
Eva had ook heel de tijd kou, ook een gevolg van het niet slapen.
Ze zagen duidelijk wel wat af.
Na een uurtje zetelhangen, flessen uitwisselen en kusjes geven zijn we daar vertrokken.
Dan minstens 50 sms'en en fb-berichten op onze telefoon aangetroffen, ne keer goed gelachen en naar huis gebold :).
*zoewn*
Lizzy
Meer dan een maand niet geblogd. Toch niet zo evident als eerst gedacht, dat bloggen.
Het is precies of elke vrije minuut gaat naar het organiseren van die trouw, bizar!
En er is nog altijd zoveel te doen precies (uhuh, moest er gedacht worden "ze heeft precies een beetje stress", dan zijn die gedachten juist :-D).
Maar dus ... de Looooveseat. Daar moet ik nog wat over vertellen.
Ik dacht daar eventjes een BV te kussen én op TV te komen.
Dat BV kussen was peanuts, dat op TV komen bleek iets minder evident.
Het werd wel live gestreamd op hun website, maar er was dus geen kanaal op TV dat de live uitzending deed (balen!).
'fin, wij toch richting VRT gebouwen (nadat Ann Reymen mij in de namiddag nog eens had teruggebeld om te checken of ik geen verkoudheid of dergelijke had, want anders kon het niet doorgaan. Vermits die twee
zo weinig slapen en zo weinig mensen zien zou het anders 'gevaarlijk' kunnen worden voor de recordpoging, oowkeej dan ...).
2 fleskes Filipetti mee (uit eigen zak betaald, ah ja ;)).
Daar toegekomen moesten we eerst een officieel document invullen van het 'Guiness World Records Book', incl. paspoortnummer en al.
Het blijkt dus zo te zijn dat ze bij MNM x-aantal externe mensen nodig hebben die getuige zijn van de recordpoging (vandaar dus ook de Loveseat, als 'lokmiddel' om wat externe getuigen over de vloer te krijgen).
We moesten beschrijven wat we zagen en wat Peter en Eva aan het doen waren en ...
Het ging redelijk tot in detail moet ik zeggen.
Om 20u mochten we dan de studio binnen, de Loveseat in.
Ongemakkelijk zetelke wel :)!
Hoe fout het ook was, eigenlijk was het nog wel lachen.
Een zestal keer een gesprekske live op de radio en op't einde een kuske aan Peter en Eva.
Er mocht een opdrachtje afgevinkt worden, olé!
Ook tussendoor werden er nog wel wat informele klapkes gedaan:
Peter: "ah, van Heist? Mijn madame is ook van Heist, van Itegem eigenlijk. Waar woonde in Heist?"
ik: "aan't Hof Van Riemen"
Peter: "mmm, ken ik ni"
ik: "aan't zwembad"
Peter: "mmmm, ongeveer ja ja... Mr eigenlijk ken ik alleen de Bergstraat"
Owkeej dan :-D!
Verder ging het over:
- zo'n blauwe ogen hebben dat er precies een smurf in is geduwd
- dat zo'n vrijgezellendag toch altijd 'dik gesjareld zijn' is
- het feit dat Filip volgens Eva een schoon blauw kostuum zou moeten aandoen met schoenen en een riem in cognac-kleur :-D
- het feit dat Filip voor mij gekozen heeft voor de rust (euuuuhm? :-D)
- ...
Terwijl we er zaten kwam ook de manager van Eva even rustig binnengewandeld.
Een kleine twee weken na de marathonradio zou Eva vertrekken op een rondreis door Azië (voor enkele maanden), de mens kwam dus rustig efkes bespreken wat ze nog zeker zou moeten afronden voor haar vertrek en dergelijke.
Even later kwam de dokter binnengewandeld, met steunkousen. Ook speciaal.
Hop broeken naar beneden en steunkousen aan.
Vermits ze niet uit de studio mochten hadden ze ondertussen al één hoekje in de studio ontdekt waar de camera's niet konden komen. Daar werden de broeken dus afgestroopt en de steunkousen aangetrokken.
Veel gekreun, veel gelachen. Ik wou niet kijken ... maar ik kon écht niet anders dan elke keer opnieuw ... KIJKEN :-D!
Mij dan maar ff verontschuldigd omdat ik altijd keek, het antwoord was dat ze het moment waarop ze zich schaamden voor zoiets als lang voorbij waren.
Ok dan ... :).
De steunkousen waren trouwens nodig voor de bomma-voetjes die ze hadden gekregen van zo lang recht te staan en te zitten.
Eva had ook heel de tijd kou, ook een gevolg van het niet slapen.
Ze zagen duidelijk wel wat af.
Na een uurtje zetelhangen, flessen uitwisselen en kusjes geven zijn we daar vertrokken.
Dan minstens 50 sms'en en fb-berichten op onze telefoon aangetroffen, ne keer goed gelachen en naar huis gebold :).
*zoewn*
Lizzy